عیب پوشی و عاقبت به خیری – حجت الاسلام هاشمی نژاد

عیب پوشی و عاقبت به خیری – حجت الاسلام هاشمی نژاد

« عیب پوشی و عاقبت به خیری » عنوان سخنرانی حجت الاسلام سید حسین هاشمی نژاد است که به مدت 3 دقیقه تقدیم حضور جویندگان طریق معرفت می شود.

عیب پوشی و عاقبت به خیری

یکی از توصیه های دین اسلام، عیب پوشی های بندگان خداست. بیان عیب های افراد چه در غیاب آنها که غیبت به شمار می رود و چه در حضورشان از گناهان سنگینی است که گاه پی آمدهای جبران ناپذیری به همراه دارد.(1)

عیب جویی بلای بزرگی است که همواره آدمیان را تهدید می کند و بسا کسانی که به شدت به آن گرفتارند، بی آن که عیب جویی خویش را عیبی بزرگ به شمار آورند. عیب جویی، کینه و عداوت می آفریند و پیوندها را بر هم می زند و انسان ها را از یکدیگر دور می سازد و در مقابل، عیب پوشی مایه تحکیم دوستی و محبت و موجب تقویت روابط اجتماعی و اعتماد و اطمینان افراد به هم است.

پیامبر عظیم الشأن اسلام در مقام انسانی کامل، خود را به عیب پوشی ازدیگران آراسته بود و پیروان خویش را نیز به این امر توصیه می فرمود. آن حضرت به سبب شرح صدر خویش، کسی را رسوا نمی کرد و تا آنجا که امکان داشت، عذرهای مردمان را می پذیرفت. این بزرگوار حتی پرده کفر منافقان را نیز نمی درید و با آنکه به خوبی از همه چیز آگاه بود، همواره پنهانشان می داشت تا آنان که شایسته تربیت و هدایتند، به راه هدایت آیند و اسرار مردم از پرده برون نیفتد.(2) از آن حضرت روایت است که فرمود:

مَنْ سَتَرَ اَخاهُ الْمُسْلِمَ فِی الدُّنْیا فَلَمْ یفْضَحْهُ سَتَرَهُ اللّهُ یوْم الْقِیامَه.(3)

هر که بر عیب برادر مسلمانش در دنیا پرده پوشد و او را رسوا نسازد، خداوند در قیامت، عیب او را بپوشاند.

همچنین حضرت در کلامی دیگر خطاب به مسلمانان می فرماید: « اُسْتُرُوا عَلی اِخْوانِکمْ ؛ عیوب برادران خود را بپوشانید».(4)

پی نوشت :

[1] قاسم سبحانی، خوب گویی، ص 66.
[2] مصطفی دلشاد تهرانی، سیره نبوی سیره مدیریتی، صص 180 ـ 183.
[3] جلال الدین سیوطی، جامع الصغیر، ج 2، ص 609.
[4] وسائل الشیعه،، باب امر به معروف و نهی از منکر، باب 32، ح 7.