ترتیل سوره عبس – یوسف کالو
ترتیل سوره عبس – یوسف کالو
ترتیل سوره عبس با صدای دلنشین و ماندگار قاری قرآن یوسف کالو به مدت 3:57 به همراه متن و ترجمه آیات
سوره عبس:
عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ ﴿١﴾ أَن جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ ﴿٢﴾ وَمَا يُدْرِ‌يكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ ﴿٣﴾ أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ الذِّكْرَ‌ىٰ ﴿٤﴾ أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ ﴿٥﴾ فَأَنتَ لَهُ تَصَدَّىٰ ﴿٦﴾ وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ ﴿٧﴾ وَأَمَّا مَن جَاءَكَ يَسْعَىٰ ﴿٨﴾
وَهُوَ يَخْشَىٰ ﴿٩﴾ فَأَنتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ ﴿١٠﴾ كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَ‌ةٌ ﴿١١﴾ فَمَن شَاءَ ذَكَرَ‌هُ ﴿١٢﴾ فِي صُحُفٍ مُّكَرَّ‌مَةٍ ﴿١٣﴾ مَّرْ‌فُوعَةٍ مُّطَهَّرَ‌ةٍ ﴿١٤﴾ بِأَيْدِي سَفَرَ‌ةٍ ﴿١٥﴾ كِرَ‌امٍ بَرَ‌رَ‌ةٍ ﴿١٦﴾ قُتِلَ الْإِنسَانُ مَا أَكْفَرَ‌هُ ﴿١٧﴾
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ ﴿١٨﴾ مِن نُّطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَ‌هُ ﴿١٩﴾ ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَ‌هُ ﴿٢٠﴾ ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَ‌هُ ﴿٢١﴾ ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنشَرَ‌هُ ﴿٢٢﴾ كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَ‌هُ ﴿٢٣﴾ فَلْيَنظُرِ الْإِنسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ ﴿٢٤﴾ أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا ﴿٢٥﴾
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْ‌ضَ شَقًّا ﴿٢٦﴾ فَأَنبَتْنَا فِيهَا حَبًّا ﴿٢٧﴾ وَعِنَبًا وَقَضْبًا ﴿٢٨﴾ وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا ﴿٢٩﴾ وَحَدَائِقَ غُلْبًا ﴿٣٠﴾ وَفَاكِهَةً وَأَبًّا ﴿٣١﴾ مَّتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ﴿٣٢﴾ فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ ﴿٣٣﴾ يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْ‌ءُ مِنْ أَخِيهِ ﴿٣٤﴾ وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ ﴿٣٥﴾
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ ﴿٣٦﴾ لِكُلِّ امْرِ‌ئٍ مِّنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ ﴿٣٧﴾ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُّسْفِرَ‌ةٌ ﴿٣٨﴾ ضَاحِكَةٌ مُّسْتَبْشِرَ‌ةٌ ﴿٣٩﴾ وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَ‌ةٌ ﴿٤٠﴾ تَرْ‌هَقُهَا قَتَرَ‌ةٌ ﴿٤١﴾ أُولَـٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَ‌ةُ الْفَجَرَ‌ةُ ﴿٤٢﴾
ترجمه سوره عبس :
چهره در هم كشيد و روى گردانيد، (۱) كه آن مرد نابينا پيش او آمد؛ (۲) و تو چه دانى، شايد او به پاكى گرايد، (۳) يا پند پذيرد و اندرز سودش دهد. (۴) اما آن كس كه خود را بى‌نياز مى‌پندارد، (۵) تو بدو مى‌پردازى؛ (۶)
با آنكه اگر پاك نگردد، بر تو [مسؤوليتى] نيست. (۷) و اما آن كس كه شتابان پيش تو آمد، (۸) در حالى كه [از خدا] مى‌ترسيد، (۹) تو از او به ديگران مى‌پردازى. (۱۰) زنهار [چنين مكن] اين [آيات] پندى است. (۱۱) تا هر كه خواهد، از آن پند گيرد. (۱۲)
در صحيفه‌هايى ارجمند، (۱۳) والا و پاك‌شده، (۱۴) به دست فرشتگانى، (۱۵) ارجمند و نيكوكار. (۱۶) كشته باد انسان، چه ناسپاس است (۱۷) او را از چه چيز آفريده است؟ (۱۸) از نطفه‌اى خلقش كرد و اندازه مقررش بخشيد. (۱۹)
سپس راه را بر او آسان گردانيد. (۲۰) آنگاه به مرگش رسانيد و در قبرش نهاد. (۲۱) سپس چون بخواهد او را برانگيزد. (۲۲) ولى نه! هنوز آنچه را به او دستور داده، به جاى نياورده است. (۲۳) پس انسان بايد به خوراك خود بنگرد، (۲۴) كه ما آب را به صورت بارشى فرو ريختيم؛ (۲۵)
آنگاه زمين را با شكافتنى [لازم] شكافتيم؛ (۲۶) پس در آن، دانه رويانيديم. (۲۷) و انگور و سبزى، (۲۸) و زيتون و درخت خرما، (۲۹) و باغهاى انبوه، (۳۰) و ميوه و چراگاه، (۳۱) [تا وسيله] استفاده شما و دامهايتان باشد. (۳۲) پس چون فرياد گوش‌خراش دررسد؛ (۳۳) روزى كه آدمى از برادرش، (۳۴)
و از مادرش و پدرش. (۳۵) و از همسرش و پسرانش مى‌گريزد، (۳۶) در آن روز، هر كسى از آنان را كارى است كه او را به خود مشغول مى‌دارد. (۳۷) در آن روز، چهره‌هايى درخشانند، (۳۸) خندان [و] شادانند. (۳۹) و در آن روز، چهره‌هايى است كه بر آنها غبار نشسته، (۴۰) [و] آنها را تاريكى پوشانده است؛ (۴۱) آنان همان كافران بدكارند. (۴۲)
